Nog meer over eten, koken en kopen....

Vandaag begon de dag goed. Ik werd wakker gemaakt door Leonard die zich afvroeg of ik honger had, wat betekent dat hij wel wat zou lusten....

Geïnspireerd door onze aankopen van gisteren - mooie pannen, een citruspersje en nog wat kook- en etensspul -was hij vroeg opgestaan en had samen met Yaw de kamer en badkamer schoongemaakt en zijn was gedaan. Hij was zo vrolijk als een 15-jarige pubers soms kan zijn... Nadat hij in een winkeltje eitjes en brood was gaan kopen, veranderde het terrasje in een ware keuken. Dankzij mijn strooptochten over de markt was er allerlei eten, o.a. groenten, fruit en specerijen in huis. Er werd gesneden, gehakt, geklutst, geroerd, gekookt en gebakken. Het resultaat was een pan havermout, wat de jongens gemengd met gecondenseerde melk eerst aten, en heerlijke omeletjes, op zijn Ghanees met fijngesneden groente erin, tussen een meegebakken homp brood gelegd. Ik had nog wat Pow pow, papaya, gesneden en bij gebrek aan echte koffie oploskoffie opgelost. Iedereen zat te smikkelen en het enige dat er overbleef, was heel veel vuile spullen.

Leonards goede humeur werd versterkt door zijn volle buik. Aan zijn energie kwam maar geen eind. Alles werd grondig afgewassen en schoongepoets, ook de jongens, die allebei een bad namen en samen glimmend schoon, met keurig gestreken kleren naar een kerk vertrokken.

Ze waren nog niet vertrokken, of de volgende maaltijd kwam eraan... Be spreekt alleen Twi, is nooit naar school geweest, zoals de meeste oudere vrouwen hier en heeft wel tijdsbesef, maar leeft niet met de tijd. Vandaag was ze de dag begonnen met koken - misschien moest ze ergens heen, maar daar komen we zelden achter- en dus stond er om kwart over elf een hoofdmaaltijd klaar. Fufu met light soup en kip. Heerlijk, maar even niet. Gelukkig hebben we nu een gasstelletje en kunnen we het eten later opwarmen. Voorheen wisten we nooit of en wanneer er eten gemaakt zou zijn, waardoor we regelmatig, zoals ik eerder vertelde, 's avonds in het donker met een taxi naar de stad gingen om eten te kopen, waardoor ik me erg armzalig voelde.

Misschien zou alles zelf regelen handiger zijn, maar we geven Be nu royaal geld om een keer per dag te koken, waardoor ze genoeg geld heeft om ook haar eigen kinderen een goede maaltijd te geven en ze een tijdje wat minder geldzorgen heeft. Ze knapt er duidelijk van op. Ze gaat elke dag naar de markt om inkopen te doen, waar ze mensen ontmoet en wat afleiding heeft. Ze mist Nana erg. Toen we samen met haar en Boady Nana's tombe bezochten, ging ze achteraf staan huilen en realiseerden we ons dat pas. Mensen hier tonen hun emoties niet gauw!

Naar de markt gaan is trouwens erg leuk. Ook ik geniet er van. Door de nauwe paadjes langs de winkeltjes met van alles en nog wat, de stinkende kraampjes met gerookte vis, tussen stalletjes met rijst en bonen door naar de groentenkraampjes. Boronie, boroni ( blanke, blanke) eddisijn ( hoe gaat het) , waarop ik zeg: ejjè (heel goed). Dat vinden ze geweldig leuk! De oudere mensen die ik passeer zeggen keurig naar gelang het tijdsstip 'Good morning, - afternoon of - evening, maar spreken verder geen woord Engels op misschien 'How are you' na.. De jonge vrouwen spreken vaak wel wat Engels en zijn veel brutaler. Iedereen probeert me naar zijn kraam te krijgen. Sommige jonge vrouwen proberen er een slaatje uit te slaan en meer geld dan gebruikelijk te vragen, maar de meesten zijn eerlijk en er zijn min of meer vaste prijzen, alleen de hoeveelheid en kwaliteit die je daarvoor krijgt,  varieert nog al eens. Als ik gezien heb wat er die dag beschikbaar is en ik de prijzen weet, koop ik vaak bij oude vrouwtjes die met kleine handeltjes aan de zijkant zitten en voor weinig goede spullen leveren en blij zijn met elke verkoop. Al ik dan 'mbedasie' zeg, bedankt, glunderen ze en heb ik contact. Na nog een 'mbedasie pàà', heel erg bedankt, word ik beloond met een brede grijns.

Soms gaat dat mis. Omdat ze geen Engels spreken, kan ik niet vragen wat ze verkopen. Van de week dacht ik zoete aardappels te zien. Lekker dacht ik, met wat pepers, uien en gember kan ik er een stoofpotje of soep van maken. Thuis hielp Leonard me uit de droom. Het was Cocoyam, een knolgewas dat samen met plantaan tot een van de Fufuvarianten gestampt wordt en volgens hem ook wel alleen gekookt gegeten kan worden, maar niet erg lekker is. Ik heb het maar aan Be gegeven en waarschijnlijk zit het vandaag in de Fufu!