Eindelijk typen op een laptopje...Het vervolg

Hallo allemaal,

Dit is een serieuze poging om de 3, 3!, voor niks geschreven verhalen opnieuw te vetellen. Dit keer op de laptop van Len, die hopenlijk zijn internetverbinding houdt. Wel met handicap, want het licht is zo slecht, dat ik het toetsenbord eigenlijk niet kan zien. In iedergeval kan ik nu het verhaal tussentijds opslaan zodat ik het niet kwijtraak.

Marion, Marian, Marlies en Frédéric: ook de aan jullie geschreven mails zijn verdwenen, doordat ik die op de telefoon heb geschreven en ik blijkbaar iets niet begrijp of fout doe of?????.

Eerst het laatste verhaal:

Toen we vanmorgen opstonden, was er nog steeds geen water. En dat al 6 dagen. We waren er helemaal klaar mee. De hele wijk waar het huis staat, New Empetashie, had al die tijd geen water en door de droogte stonden er inmiddels verschillende putten leeg. Zelf kunnen we geen water halen bij de dichts bijzijnde put, omdat we niet sterk genoeg zijn, de techniek niet beheersen en ongeschikte hoofden hebben. Maar om Be nou ook nog ons water te laten halen, gaat ons te ver. Dus dat betekent een vies huis, een vieze badkamer, ongewassen kleren en met kleine beetjes water in een emmer je wassen. We hadden er echt genoeg van. Gisteren hadden we al hier en daar geïnformeerd en het bleek toen dat er in het centrum wel water was. Met de laatste jerrycan water de badkamer weer bruikbaar gemaakt en ons gewassen en daarna besloten dat we wilden weten wat er aan de hand was.

Dus op naar de 'Waterboard": We waren goed sikkeneurig en Len had wel zin in een potje matten.Ik besloot advocaat van de duivel te spelen en mijn strengste juffengezicht te trekken: glimlachende mond en priemende ogen. Aan de bewoners was wijs gemaakt dat er gerantsoeneerd werd vanwege de droogte en dat er bovendien een brand geweest was, maar dat verklaarde niet waarom onze wijk wel en het centrum niet afgesloten was. We zeiden tegen de familie wat we gingen doen en ik zag hun gezichten op ongeloof staan: dat doe je niet en bovendien heeft het toch geen zin.

Len was goed op dreef: als een opgeblazen kikker eiste hij eerst de manager te spreken en stak van wal. Toen de manager verder ging met z'n telefoon en maar half luisterde, sommeerde Len hem om die onmiddelijk neer te leggen en niet zo onbeschoft te doen en nee, hij had het verhaal al verteld, dat deed hij niet nog een keer: we eisten een verklaring. Schande , schande was het om kinderen bloot te stellen aan zulke onhygiënische omstandigheden: mocht er cholera uitbreken, hield Len hem persoonlijk verantwoordelijk voor de situatie en hij zou ervoor zorgen dat het overal bekend werd hoe hier de zaken (niet} geregeld werden, en vervolgens suggereerde hij corruptie. Ondertussen stemde ik in, deed er nog een schepje bovenop en corrigeerde hem door hem erop te wijzen dat we nu al 2 verschillende en tegenstrijdige verklaringen hadden gehoord, en dat een brand misschien vannacht een rol kon hebben gespeeld, maar de dagen ervoor niet.

De man geloofde niet dat wij al 6 dagen afgesloten waren, maar toen we hem van corruptie beschuldigden en Len ook nog zijn kaartje met al zijn functies erop had gegeven, belde hij een medewerker. Die vertelde in het Twi hoe het zat. Len verstaat daar genoeg van om de grote lijn te volgen, en liet dat na afloop merken. Vervolgens kwam eindelijk het echte verhaal: Er waren al 5 weken problemen met de 4 filters die verstopt zaten en daarom was het water op rantsoen, niet vanwege een tekort door de droogte,  inmidddels waren er 2 schoongemaakt en gerepareerd en de andere bijna. De manager wist niet dat de omliggende dorpen helemaal en wij al 6 dagen afgesloten waren. Hij besloot te rplekke dat er met 2 filters gewerkt zou moeten worden terwijl de rest afgemaakt werd. We kregen zijn persoonlijke telefoonnummer om hem op de hoogte te houden en de belofte dat we vanavond weer water zouden hebben, wat misschien eerst vuil zou zijn: we moesten bellen mocht dat blijven.

Wij naar huis. We zeiden tegen de familie dat er vanavond weer water zou zijn, maar dat geloofden ze niet echt. Toen er even later, het was inmiddels 2 uur, water uit de kraan liep, juichten ze allemaal en keken alsof we weet ik wie waren, het is ook schandalig dat wij wel en de lokale mensen geen fatsoendelijk antwoord kregen. Missie geslaagd. Het is inmiddels laat. ik ga lekker douchen en m'n haar wassen.