memory lane

Het is net kamperen op zo'n ouderwets: douchen met koud water en dan je haren wassen onder een ministraaltje. Ik was het lekker prikkelende gevoel erna vergeten en hoe schoon je je dan voelt, heerlijk!
De afgelopen dagen is er zoveel gebeurd, ik zal het proberen samen te harten. Dinsdag ben ik wezen winkelen met Vanessa van 16 en Richmond van 18. Ze gaan beiden naar een kostschool, zij omdat ze niet aan leren toekomstige omdat ze thuis steeds moet helpen en hij, omdat hij in Kumasi naar een sportopleiding gaat: een soort Cios. Ze hadden 'provision' nodig, want ze krijgen alleen 's avonds een maaltijd en er moesten dingen vervangen en aangevuld worden zoals schoolschoenen, een rugzak, ondergoed enzovoorts. Ik heb nog nooit zulke tevreden en dankbare pubers meegemaakt! Richmond had geen goede telefoon, dus hij was erg blij met jouw telefoon Rob! Vanessa is dinsdagavond vertrokken en Richmond gisteren. Len, z'n zus en ik gaan zijn school betalen. Na veel overleg hebben we dat besloten: het is de beste manier om zowel zijn moeder als hem te helpen. De opleiding duurt 3 jaar en daarna kan hij z'n moeder helpen en nu weet Be zeker dat haar zoon zijn opleing kan afmaken en hoeft ze niet te beknibbelen op het toch al karige huishoudgeld en te Vreeken bij z'n vader. Ze is er zo blij mee dat we vanmorgen een ontbijtje kregen, een omelet, wat erg ongebruikelijk is. En ze kan erg goed koken, het was heerlijk! Met Nana's wond gaat het nu toch wat beter, dus hebben we weer hoop dat we het met goede verzorging uiteindelijk toch dicht krijgen. Mocht ik in de buurt van een computer met toetsdn komen, dan zal ik jullie reacties beantwoorden, want schrijven op een telefoon gaat wel, maar erg langzaam en het is erg duur.
Iedereen in Nederland wens ik veel winterpret toe: we hebben al prachtige foto's gezien! Tot gauw.