Handwerken in Ghana
15 februari 2013 - Berekum, Ghana
Omdat ik voorzag dat er in Berekum regelmatig niks te doen zou zijn, heb ik brei - en haakkatoen meegenomen. Het eerste project was een hoedje voor Yaw, het laatste een Tablethoes voor Vanessa. Zie foto 's. Het enige haak- en breiwerk dat je hier ziet zijn de mutsjes die de moslimmannen op hebben en gehaakte haarnetten die de vrouwen in bed dragen.
Niemand hier kan iets zelf. Voor alles heb je een vakman nodig : carpenter, tailor, plummer, cook, teacher, noem iets en er is iemand voor. Dat ik en kan haken en kan naaien, sloten repareren en knopen aanzetten, namen van vogels en sterrebeelden kan noemen, zwemles kan geven en fried rice of cake kan maken, auto kan rijden enzovoorts, kunnen de mensen hier nauwelijks bevatten . Iedereen hier is in 1 ding gespecialiseerd., uitzonderingen daargelaten.Dus is Vanessa apetrots op het tasje dat ik gehaakt en met een mooi Ghanees stofje gevoerd heb. In het voorvakje kan ze een oplader en oortelefoontje kwijt en zo hoop ik dat dit dure cadeau van Len de hitte en het stof in Ghana overleeft.
Vroeger dacht ik ten onrechte dat ik Superwoman was en alles kon en aankomen en nu wordt die illusie weer
gevoed....
Groetjes en tot het volgende verhaal.
Niemand hier kan iets zelf. Voor alles heb je een vakman nodig : carpenter, tailor, plummer, cook, teacher, noem iets en er is iemand voor. Dat ik en kan haken en kan naaien, sloten repareren en knopen aanzetten, namen van vogels en sterrebeelden kan noemen, zwemles kan geven en fried rice of cake kan maken, auto kan rijden enzovoorts, kunnen de mensen hier nauwelijks bevatten . Iedereen hier is in 1 ding gespecialiseerd., uitzonderingen daargelaten.Dus is Vanessa apetrots op het tasje dat ik gehaakt en met een mooi Ghanees stofje gevoerd heb. In het voorvakje kan ze een oplader en oortelefoontje kwijt en zo hoop ik dat dit dure cadeau van Len de hitte en het stof in Ghana overleeft.
Vroeger dacht ik ten onrechte dat ik Superwoman was en alles kon en aankomen en nu wordt die illusie weer
gevoed....
Groetjes en tot het volgende verhaal.
Daar kun je mensen gelukkig nog blij maken. Geweldig toch!Straks willen ze je daar inlijven,maar dat gaan we toch niet hebben zeker.Dur is hier ook steeds een stoel voor je leeg!
Daaaaaag Heleen
Dank je wel! Die vrije stoel is straks weer bezet hoor. Ik vind het hier fijn, maar ja 't bloedvat kruipt waar het niet gaan kan : ik blijf een Nederlandse in opvattingen en doen en laten en dus is langer dan een tijdje niet leuk.
Tot binnenkort,
Catalina