Aan het strand

Op het strand voel ik me altijd het fijnste. Waar ook ter wereld, op een strand met het geluid van golven, de zoute lucht en de zeewind in mijn haren ben ik gelukkig.

Vanmorgen heb ik weer heerlijk gezwommen. Het was druk op het strand. De scholen zijn dicht, Kerst nog niet gearriveerd en de kinderen en jongeren amuseren zich met zwemmen, ballen, dollen, net als overal. 

De mensen hier zijn anders dan in Accra of Berekum. Vissers van de Fanti, een stam uit het gebied tussen Accra en Ivoorkust. Veel opener en dus ook brutaler. Maar ook slordiger, goedlachser, spontaner en toleranter. Zo accepteren ze homo's, in Ghana verder taboe dankzij de Amerikaanse hel en verdoemeniskerken die homohaat prediken.

Het zwemmen was snel klaar, want al gauw had ik een groep kinderen om me heen, die me wilden laten zien dat ze konden zwemmen, ook meisjes, bijzonder, want dat zie je weinig in Ghana, zwemmende meisjes. Zo grappig. De meesten konden er niks van, maar een lol dat ze hadden! Een jongetje ging op z'n handen staan en door het gat in z'n onderbroekje stak z'n piemelte parmantig naar buiten. Een meisje kwam boven met een afgezakt shirt, maar dan kon haar niks schelen. De meesten zwemmen gewoon in hun kleren en kleine kinderen bloot. Een badpak of zwembroek is geen gewoonte en luxe.

Omdat ik in een basin aan de rand van de zee zwom, kon ik de kinderen niet ontwijken. De zee is hier te ruw, met te veel rotsen. Gelukkig werd ik gered door een vriendelijke jonge vrouw.

Haar naam is Rosemary, ze nodigt me uit om samen te zwemmen en al gauw zijn we in gesprek. Over van alles. Dat school gratis zou moeten zijn, omdat een meisje dat wel naar school gaat, toch niet met me kan praten, waaruit volgens haar blijkt dat het een goedkope school zal zijn, omdat het niveau  bedroevend laag is. Alhoewel inmiddels de meeste kinderen naar school gaan, betekent dat niet dat er ook goed geleerd wordt. In het Ghanese parlement wordt hierover gepraat weet ze te vertellen, het is belangrijk voor de ontwikkeling van Ghana dat de mensen goed geschoold worden en niet alleen als ze veel betalen.

Ze komt graag naar Winniba, naar familie. Ze houdt van de zee, maar hier is geen werk, alleen visserij en wat onderlinge handel. Zij woont in Tema, de snelgroeiende havenstad van Accra, vlakbij een kazerne. Ze studeert voor cateraar en wil als ze klaar is een bedrijf opzetten. Ik vraag haar of ze leert koken. Ja, de Chinese keuken, de Franse, Spaanse en Italiaanse keuken. En de Ghanese, vraag ik? Ze lacht en loenst nog erger dan daarvoor. Dat kon ze al. Ze is 27 en ongetrouwd en heeft geen kinderen. Opmerkelijk voor zo'n mooie vrouw. Ze zoekt een goeie en heeft geduld, vertrouwd ze me toe. Ze wil zelfstandig zijn en werken. Ik geef haar groot gelijk.

We praten nog een tijd door. Gezusterlijk dobberend in het water en later zittend op de kant. De brutale opgeschoten jongens zijn opgehouden met om voetbalen, drankjes en mijn telefoonnummer te vragen. Ze kijken ook niet langer naar m'n tas, waar overigens alleen een doek, m'n kleren en wat water in zit. De rest is in het hotel :-) Ik vraag haar reisadvies. Ik weet dat ik veel te veel voor mijn taxireis naar Winniba heb betaald en wil dat Len besparen. Ik was ziek en had 2 koffertjes en een rugtas, dus kon het me op dat moment niet veel schelen.

Len is met de kinderen onderweg van Berekum naar Accra en komt morgen met hen en z'n vriend Michael naar hier. Ze legt me duidelijk uit wat een goede, snelle en goedkope reis kost en hoe en waar vandaan te reizen. Als je het weet, is het heel makkelijk, zoals veel in Ghana. Die info staat alleen nergens op een rijtje opgeschreven, zoals wij gewend zijn. Morgen reizen ze met z'n vieren voor 1/6 van de prijs die ik betaald heb! Die chauffeur vorige week, had een top dag. Wat zeg ik, een top week :-)

Jammer genoeg reist ze morgen terug en hebben we geen van beide onze telefoon mee, zodat we geen nummers kunnen uitwisselen en we elkaar niet meer zullen zien.

Wordt vervolgd.....